30 bestralingen voor de tumor in zijn long, 3 chemokuren, 5 bestralingen voor de uitgezaaide kanker in zijn heiligbeen en een jaar lang immuuntherapie. Wat zet deze ziekte je leven toch op z’n kop. Maar ook dat van je geliefde. Riekie (60) vertelt hoe zij voor haar zieke man Taco zorgt en hoe ze samen deze uitdaging aangaan en ervaren.
Riekie en Taco (62) leren elkaar op latere leeftijd kennen en trouwen op 1 juli 2017. Ze hebben beiden een bewogen leven met veel verlies achter de rug en vinden elkaar daarin. Hun toverwoord is ‘samen’. “Na een diagnose van uitgezaaide lonkanker stort je wereld in, maar wij proberen het positief aan te pakken. We hebben het nooit over die vreselijke ziekte, maar zeggen: ‘Er zit iets in zijn lijf en dat moet eruit’. Daarnaast doen we het samen. Het enige wat ik verdrietig vind, is dat we de pijn niet kunnen delen”, vertelt Riekie.
In de zomer van 2023 begon Taco veel te hoesten. Riekie: “Na lang aandringen, ging hij eind oktober naar de huisarts. Omdat de huisarts het niet vertrouwde, stuurde hij ons door. Op 6 november konden we al terecht bij Adrz. Heel fijn, want je wil zoiets gewoon snel weten. Er was alleen meer onderzoek nodig.”
Meer onderzoeken, meer zekerheid
Er volgen een CT-scan, MRI en longpunctie. “Het was vervelend dat het door de onderzoeken langer duurde. We hadden niet gelijk duidelijkheid. En je wil dat het zo snel mogelijk uit z’n lijf gaat. Maar goed: onderzoek doen was heel belangrijk, omdat ze de exacte plek moesten vinden. Vlak voor kerst kregen we de definitieve uitslag. Die was echt niet goed: een tumor van acht centimeter in zijn rechterlong, een aangetaste lymfeklier en uitgezaaid naar het heiligbeen met een tumor van vier centimeter. We waren niet eens bezig met hoe erg de uitslag was. We vroegen ons niet af hoe lang hij nog heeft. We waren meer bezig met het verklaren van zijn rugpijn.”
“Helaas kon het niet operatief worden weggehaald. Dus stonden ons tientallen bestralingen voor de tumoren en 3 chemokuren te wachten”, verduidelijkt Riekie het behandelplan. Ze krijgen vaak de vraag waarom ze toen niet voor een ‘second opinion’ gingen. Dat vinden ze totaal overbodig. Riekie: “Zijn situatie bepreken ze al met een team van ruim 10 artsen en verpleegkundigen, ook van andere ziekenhuizen. Ze bepalen samen de beste behandeling. Waarom moet je dan ergens anders meningen gaan vragen? Dan begin je weer van vooraf aan met al je onderzoeken. We vinden het zo fijn bij Adrz, dat we hier met het volste vertrouwen instapten.”
Zijn tempo
Als de behandelingen starten, begint ook het zorgen voor je partner. Riekie wil haar man graag op allerlei manieren ondersteunen. Alles voor hem regelen. En misschien ook voor hem bepalen. “Maar dat werkt niet. Ik moet met zijn tempo meegaan en niet andersom. Daarom spraken we al snel af dat hij moet aangeven wat hij wil en kan. Ik ben zelfs meer gaan werken. Want elkaar even alleen laten, is ook zorgen voor elkaar. Alleen zijn, vindt hij prima en hij vindt het fijn als ik ook mijn eigen ding kan doen.”
Machteloos bij pijn
De grootste uitdaging voor Riekie is het dragelijk maken van zijn pijn. “Je voelt je soms zo machteloos. Hij heeft wel veel pijnmedicatie. Zijn slokdarm is geïrriteerd en daarom durft hij niet te eten. Hij zegt dan dat het voelt alsof het is opengemaakt en er gloeiendhete kooltjes in zijn gegooid. Soms passen die meiden de medicatie al zelf aan, alsof ze het al weten. Ja, we hebben het altijd over de meiden van Adrz, omdat ze ons een vertrouwd en veilig gevoel geven en we altijd met vragen konden bellen.”
Aandacht voor Riekie
Maar niet alleen de zorg voor Taco voelt vertrouwd. Riekie staat soms versteld van de aandacht voor haar. “Iedereen vraagt ook hoe het met mij gaat. Zelf denk ik daar niet aan, want ik ben er voor hem. Toch is het heel fijn dat ze ook oog hebben voor mij. Als ik meekom, is er altijd ruimte voor mij en iedereen is erg lief. We voelen ons zo op ons gemak.”
Pannenkoeken en McDonalds
De komende maanden blijven natuurlijk spannend, maar het stel ziet het positief in. Ze genoten al van het leven en doen dat nu nog meer. Ze hebben de grootste lol samen en maken zelfs grapjes over hun uitvaarten. Riekie besluit: “Natuurlijk hebben we verdriet, maar we hebben het heel goed samen. En als Taco weer een beetje kan eten, dan gaan we eerst pannenkoeken eten en daarna langs ‘de Mac’.”