Ervaringsverhaal Yvonne van der Weele
Ben ik fit genoeg om mijn volgende marathon te lopen? Met die vraag kom ik bij Arnold Brons, sportarts bij de Adrz Sportkliniek. Bij mijn eerdere marathons liep ik zonder hartslagmeter, had ik een trainingsschema van internet geprint en had ik geen speciaal voedingspatroon. Nu wil ik het professioneler aanpakken.
Goed voorbereid
De keuring start met het doornemen van het anamneseformulier. Daarop heb ik mijn medische geschiedenis en medicijngebruik ingevuld. Mijn lengte, gewicht en vetpercentage worden gemeten. Hoe is de stand van mijn voeten, hoe sta ik, kan ik al mijn ledematen goed bewegen en heb ik geen afwijking in mijn rug? Verder krijg ik een oogtest en een longfunctietest. Ik adem een keer diep in en dan krachtig zo lang mogelijk uit. ‘Hiermee meet ik de longinhoud en ga ik ook na of je geen astma of bronchitis hebt’, legt sportarts Arnold Brons uit.
Zwetend op de fiets
Voor het meten van mijn hartslag krijg ik plakkers op mijn lijf waarmee mijn hartslag ophet scherm verschijnt. Met de plakkers en een bloeddrukmeter om mijn arm stap ik op de fiets. Nu begint het echte werk. Op basis van mijn leeftijd, lengte en gewicht heeft Arnold de weerstand van de fiets aangepast. Ik trap flink door. ‘Blijf tussen de 70 en 75 omwentelingen fietsen’, krijg ik te horen. Tijdens het fietsen wordt de weerstand steeds zwaarder, tot ik niet meer kan. Mijn maximale vermogen. Zwetend tap ik aan het eind van de test de fiets af. De keuring zit erop.
Belangrijk: mijn ‘omslagpunt’
We spreken de resultaten van mijn keuring door en binnenkort krijg ik ze in een verslag thuisgestuurd. Nu krijg ik alvast een paar adviezen mee. Lopen met een hartslagmeter is bijvoorbeeld handig. Als je je omslagpunt kent, dat is het punt waarop je gaat verzuren, dan weet je hoe ver je kunt gaan. Blijf je onder dit punt, dan kun je de inspanning lang volhouden. Ook krijg ik een aangepast trainingsschema en wat kleine voedingsadviezen mee. Ik kan mijn marathontraining starten!