Adrz

14 jaar geleden ontstond de studie medisch hulpverlener omdat er een groot tekort is in de acute zorg. Binnen vier jaar zorgt deze opleiding ervoor dat je wordt opgeleid om in de acute zorg te werken. Tijdens de studie krijg je te maken met vijf uitstroomrichtingen; de ambulance, de spoedeisende hulp, OK-assistente, anesthesiemedewerker en de hartkatheterisatie kamer (HCK). Jordan Beau is de eerste medisch hulpverlener die bij ons in dienst is getreden. Vandaag vertelt ze ons wat deze functie precies inhoudt en hoe zij het ervaart om de eerste collega met deze achtergrond bij Adrz te zijn.

Wat is het verschil tussen de opleiding verpleegkunde en medisch hulpverlener?

Een verpleegkundige wordt 4 jaar heel breed opgeleid. Die kunnen in de psychiatrie gaan werken, op een verpleegafdeling of in de thuiszorg bijvoorbeeld. De weg naar een acute afdeling heeft dan nog een paar jaren extra nodig. De meeste verpleegkundigen werken een paar jaar op een afdeling en doen zo ervaring op. Zij werken vanaf dan specifiek ergens naar toe. Het verschil met mijn opleiding is dat wij vanaf moment één specifiek worden opgeleid voor de acute zorg. De mensen die deze studie gaan doen hebben al veel interesse in de acute zorg. Het is eigenlijk een kortere weg, maar het is zo verpakt dat je wel alle theorie krijgt.

Doe jij dan andere taken dan een verpleegkundige?

Nee het zijn echt precies dezelfde taken, bevoegdheden en bekwaamheden. Dus eigenlijk precies hetzelfde alleen de route ernaartoe is anders. Ik had mij zelf eerst ingeschreven voor Verpleegkunde op de HZ University, maar toen hoorde ik via via van het vak van medisch hulpverlener. Tijdens mijn stages heb ik veel verschillende dingen gezien, maar als je het vergelijkt met een verpleegkundige die al drie jaar op een heelkunde of AOA heeft gewerkt is het wel een verschil.

Komt de praktijk overeen met wat je op school hebt geleerd?

Ja de theorie die ik heb geleerd zet ik nu allemaal in de praktijk in. Ik vind het fijn dat dat voor mij heel veel linkjes legt. Het enige wat ik miste tijdens mijn studie is de praktijk en het doen. Dat doe ik nu gedurende mijn traineeship van negen maanden.

Er is nog best wel weinig bekend over deze functie ook binnen dit ziekenhuis. Hoe ga je daar mee om?

In het begin vond ik dat wel moeilijk maar het scheelde dat ik bij veel van mijn stages vorig jaar ook op plekken ben geweest waar ze mijn functie nog niet kenden. De eerste zijn ben ik dus wel gewend.

Het is wel belangrijk dat je stevig in je schoenen staat en dat je goed aangeeft wat je wel en niet kan. Je grenzen stellen is echt het hoofddoel. In het begin moest ik mijn functie veel uitleggen aan mensen, maar dan begrepen ze het gelukkig wel gewoon. Het heeft even tijd nodig voordat iedereen ervan op de hoogte is, maar ik vind het gelukkig niet meer lastig om de eerste te zijn. Naast dat je sterk in je schoenen moet staan is het, net als bij een verpleegkundige, belangrijk om sociaal te zijn en empathie te tonen.

Op welke afdeling ben je nu werkzaam?

Ik werk nu op de Spoedeisende hulp. Ik heb hier vorig jaar via de ambulance een gesprek gehad. De Spoedeisende hulp wilde mij wel ontvangen als ik eerst 4.5 maanden op de AOA werkte. Dat heb ik van september tot januari met heel veel plezier gedaan en toen ben ik in januari naar de Spoedeisende hulp gegaan. Daar werd ik gelukkig ook heel goed ontvangen. Ze hadden van te voren een avond georganiseerd waar een docent een praatje had gedaan over wat het is, zodat het voor het team wat bekender was.

Welke tips zou je meegeven aan komende MHV-studenten die ook graag in het ziekenhuis aan de slag gaan?

Ik denk dat het heel belangrijk is dat je je gewoon openstelt binnen een team en dat je heel goed begrijpt wat de zorg precies is. Heel veel MHV-studenten denken alleen maar aan de trauma’s en de heftige dingen maar dat is de zorg niet altijd. Het zit hem soms in de kleine dingetjes en ik denk dat dat heel belangrijk is. Dat mensen begrijpen dat zorgen soms ook een gesprek aangaan is, in plaats van puur het handelen. Tot slot natuurlijk dat je veel ervaring op doet en – zoals ik al zei – goed je grenzen aangeeft.