De specialist en de huisarts samen aan het ontbijt. Een rubriek waarin deze dokters nader kennis maken met elkaar en wij met hen. Deze keer een huisarts en een anesthesioloog. ‘We hebben veel meer met elkaar te maken dan we denken.’
Even voorstellen
Angelique Tirion (42 jaar) is sinds 5 jaar huisarts in Goes. Ze is naar Zeeland gekomen omdat haar man werk bij De Schelde in Vlissingen vond. Samen hebben ze 3 kinderen van 8, 10 en 11 jaar. “Heerlijk en druk, en nu ze ouder zijn wordt het makkelijker.” Raymonda Romberg (42 jaar) is anesthesioloog bij Adrz. Zij woont ook in Goes, samen met haar vriend die business-unitmanager is bij een groot technisch bedrijf. Ze is naar Zeeland verhuisd omdat ze enorm veel van watersport houdt en zin had om als dokter te ondernemen. ‘Dat kan bij Adrz.’
Ontbijten met broodjes en fruit
De ontbijttafel staat in Goes bij hotel-restaurant Katoen. Heerlijke yoghurt, een eitje, muesli, broodjes en fruit. De ochtendzon schijnt buiten, binnen is het behaaglijk en het gesprek tussen de dokters is warm en inhoudelijk interessant. Ze lopen eerst langs het ontbijtbuffet en nemen dan met goedgevulde borden plaats aan de grote houten tafel. Het gesprek stokt geen moment. De vrouwen ontdekken dat ze heel veel gemeen hebben. Leeftijd, gestudeerd in Leiden, hobby’s en bevlogenheid.
Raymonda: ‘Wat een luxe dat we tijd hebben voor dit gesprek met ontbijt. Ik heb altijd het gevoel dat ik tijd tekort kom. Mijn ontbijt is ook altijd snel. Ik ben echt een ochtendmens, begin altijd vroeg.’ Angelique: ‘Ik ontbijt samen met de kinderen. We staan allemaal vroeg op. En om 6.30 uur loop ik hard, ook een beetje om geen patiënten tegen te komen.’
Wat weten jullie van elkaars werk?
Raymonda: ‘Dat ‘huisarts zijn’ veel persoonlijker en minder technisch aanvoelt dan mijn beroep. Bij de huisarts is het ook echt huiselijk. Toen ik zelf een paar kleine dingetjes had, ging ik graag naar mijn huisarts. En ik kom er nu, tijdens dit gesprek, eigenlijk pas achter dat we veel meer samen kunnen doen en werken. We denken in het ziekenhuis te vaak dat huisartsen geen vragen hebben over onze specialismen. En ik vind het ook fijn om te horen hoe het met mijn patiënten afloopt. Dat hoor ik zelden.’
Angelique: ‘Zo leuk dat ik je nu ontmoet, want ik zie je naam weleens staan in operatieverslagen. We kunnen inderdaad nog wel een slag maken in het samenwerken. Ik krijg soms patiënten van jullie door die bijvoorbeeld een hoge bloeddruk hebben en dan vragen jullie mij om die te meten. Dat hoeft niet omdat die patiënt al lang bij mij is en ik zijn bloedrukverloop heel goed ken. Ik vind specialisten soms moeilijk om mee te communiceren. Sommige contacten met vakgroepen lopen prima, anderen echt niet. Maar complimenten voor de orthopeden, kinderartsen, neurologen en gynaecologen!’
Waarom werden ze huisarts en anesthesioloog?
Raymonda: ‘Ik heb in Leiden gestudeerd, ben daarna gepromoveerd en heb de opleiding gevolgd tot anesthesioloog. Ik zou een extra opleiding volgen tot intensive-carespecialist. Daar heb ik van afgezien toen ik zag dat er een anesthesioloog gezocht werd in Zeeland. De professor ontplofte bijna toen hij hoorde dat ik naar Zeeland ging. Maar ik heb heel nadrukkelijk voor dit ziekenhuis gekozen en voor Zeeland. Mijn vriend en ik houden allebei heel veel van watersporten. Het begon met duiken, echt diepe duiken tot 80 meter. Daarna werd het zeilen.’
Angelique: ‘Ik wilde eigenlijk kinderarts worden. Maar toen ik meeliep in het Sofia Kinderziekenhuis en zag dat het daar een haantje-de-voorstecultuur was, besloot ik iets anders te gaan doen en nooit meer in een ziekenhuis te gaan werken. Toen heb ik gesolliciteerd voor de huisartsenopleiding. En echt nooit een moment spijt gehad.’
Hoe vinden jullie het contact met de patiënt?
Angelique: ‘Ik heb een leuke patiëntenpopulatie waar ik een band mee opbouw. Je leert als huisarts ook de familie kennen, dat vind ik heerlijk. Ik ben er medisch gezien vooral om gerust te stellen. Heel veel mensen komen met zorgen. Die kan ik wegnemen.’
Raymonda: ‘Vooral omdat ik patiënten maar heel kort zie, vind ik het een uitdaging om in heel korte tijd het vertrouwen te winnen. Ik heb in de praktijk geleerd veel meer aan een patiënt te vragen waar hij mee zit, dan veel te vertellen. En dat helpt mij en de patiënt supergoed.’
Doe je zelf aan sport om gezond te blijven?
Angelique: ‘Ik rijd visites zoveel mogelijk op de fiets. Toen de kinderen klein waren zat mijn visitetas in het kinderzitje. En ik loop een paar keer per week hard.’
Raymonda: ‘Ik doe sinds twee jaar aan fitness. Dan maak ik mijn hoofd leeg. Dat is goed voor me, want ik ben nogal een stuiterbal.’